Het meisje & De nacht

Oh nacht, nacht, waarom zijt gij de nacht?
Donker in uw geheel
Geluiden achter een oude berkenboom
Abrupte bewegingen
voor, achter, 40 graden links
Wat is dat?
En daar?

Een fluistering, een klank
Dichterbij dan je ooit had gedacht
Met vele minuscule lichtpuntjes
In de verte, oneindig

Zet je voeten neer
En voel je eigen voetstappen
Het contact met de grond
De aarde aanvaard je
Fluister eens je naam, zachtjes, klein
En zeg ‘Hallo jij, wat fijn dat jij er bent’

Ruik de geheime geuren van het bos
Van de herfst, van de donkere nacht
Leven cirkelt om je heen
Eenzaam zul je nooit zijn

En luister
Naar de natuur, naar je eigen zelf
Naar je eigenwijze ademhaling
Diep in en uit
Hallo jij, ja ik

Oh nacht, nacht, neem me mee
U bent uzelf, in uw eigen pracht
Dat is wat ik zweer bij de maan
Ik wil uw verstopplek vinden
Oh nacht, nacht, blijft u nog eventjes

* Gedicht wat ik vorig jaar herfst schreef voor mijn theatergroep. We speelden “Het meisje & De nacht” tijdens een avondwandeling in natuurgebied De Peel. Vandaag liep ik weer door het gebied, zag de boom waaromheen we dit stuk speelden, en ik dacht aan deze mooie woorden, die ik graag met jullie wil delen. Omdat de nacht oh zo bijzonder is.